“Door Skype is mijn dochter toch nog een beetje bij me”

– Anoniem –

We zien mevrouw zitten in dagcentrum ’t Houwke, waar ze met een kopje koffie de krant aan het lezen is. We vragen of we mogen aanschuiven en leggen uit wie we zijn en waarom we hier zijn. Ze geeft aan dat ze best wat vragen wil beantwoorden, maar liever anoniem wil blijven. “Niet dat ik jullie niet vertrouw, maar ik vind het niet zo nodig. Zeker een foto niet.” Dit respecteren we en we bedanken haar dat ze toch even de tijd voor ons wil nemen.

Mevrouw is achter in de zeventig en woont nog in het huis waar ze voorheen met haar man woonde. Dit huis is gelegen in Heusdenhout. Haar man is vier jaar geleden overleden. Om af en toe er even uit te zijn, komt ze een kopje koffie drinken bij ’t Houwke. Ze doet niet mee aan de activiteiten. Ze heeft één dochter en drie kleinkinderen. Haar dochter is getrouwd en vanwege het werk van haar man is zij acht jaar geleden naar Duitsland verhuisd. We vragen haar of ze dit vervelend vindt. “Ik vind het inderdaad jammer, want je kunt elkaar niet zo vaak zien. Mijn dochter heeft me uitgelegd hoe Skype werkt en af en toe maken we daar gebruik van. Op deze manier is mijn dochter toch nog een beetje bij me.”

Mevrouw vertelt dat ze een hulp in de huishouding heeft, die haar helpt met allerlei klusjes. Haar buurman helpt haar wekelijks met de financiën, omdat ze het lastig vindt om rekeningen digitaal over te maken, maar dit volgens hem wel overzichtelijker is. Ze weet dat ze er verstandig aan zou doen om kleiner te wonen, maar ze heeft nog te veel herinneringen bij dit huis. Wel merkt ze dat het eigenlijk te groot is voor haar alleen, maar mede hierdoor heeft ze een hulp in de huishouding. Bovendien komen haar kleinkinderen in de zomervakantie altijd logeren en vindt ze het fijn dat ze een tuin heeft waar de kinderen kunnen spelen.

Ze komt uit een gezin van vier kinderen. Ze heeft twee oudere broers en een jonger zusje met wie ze is opgegroeid in Waalwijk. Haar vader is op jonge leeftijd overleden (48 jaar) en daarom heeft ze veel respect voor haar moeder gehad. Haar moeder is een voorbeeldrol voor haar, omdat het een sterke vrouw was. Haar oudste broer is overleden. Gelukkig heeft ze met haar andere broer en zusje nog goed contact. Ze bellen regelmatig en op verjaardagen gaan ze altijd bij elkaar langs. De kinderen van haar broer komen ook regelmatig langs, want zij wonen allebei in Breda.

We vragen mevrouw hoe zij haar toekomst ziet als ze niet meer zelfstandig kan wonen op deze manier en meer hulp nodig zou hebben. Ze antwoordt dat ze hoopt dat haar dochter nog terug naar Nederland verhuist. Het plan was dat ze vijf jaar in Duitsland zouden wonen, maar inmiddels wonen ze er al drie jaar langer. Ze is niet van plan zelf naar Duitsland te verhuizen. Ze is nooit verder dan naar België geweest en moet er niet aan denken om in een vreemd land te wonen. Tegen de tijd dat ze niet meer zelfstandig kan wonen, komt er vast wel iets op haar pad, denkt ze. Ze vertrouwt erop dat haar dochter haar wel zal helpen met het zoeken naar een geschikte woning. “Maar zolang ik het nog allemaal zelf kan, doe ik het zelf.”